Méliés – zastał film ciekawostką techniczną, zostawił filmowym widowiskiem






G. Méliès początkowo studiował malarstwo pod kierunkiem Guvstavea Moreau. Porzucił je na rzecz iluzjonistyki. Doświadczenie w tej „sztuce” zdobywał pracując jako asystent znanego angielskiego magika, Davida Devanta w Londyńskim Egyptian Hall Theatre. Od 1885 roku, już w Paryżu, rozpoczął pracę „na własną rękę”. Niezależnie od swego podstawowego powołania interesował się fotografią. W 1888 roku kupił teatr Robert-Houdin w Paryżu, gdzie przez kolejnych 30 lat zajmował się pokazywaniem sztuk magicznych.














Zafascynowany możliwościami kinematografu braci Lumiere, próbował go odkupić, a gdy transakcja nie doszła do skutku (podobno zaoferował Lumierom 410 000 franków) Méliès z pomocą Williama Paula skonstruował podobny wynalazek, wprowadzając doń własne pomysły. Pierwszy film nakręcił 1 czerwca 1896 roku, trwał on 1 min. i przedstawiał grę w karty.



Warto pamiętać, że to właśnie Méliès odkrył dla kina możliwości posługiwania się trickiem filmowym. Kiedy zaczynał swą działalność, jeszcze jako operator Lumiéreów, filmował ruch pojazdów na ulicy, w pewnym momencie kamera z powodu wady technicznej zatrzymała się, by po chwili znów podjąć pracę. Odtwarzany film przedstawiał teraz ruch pojazdu, który w pewnym momencie znikał, a w jego miejsce pojawił się całkiem inny pojazd.



Dyrektor teatru dziwów nie przeoczył tego faktu . Po raz pierwszy wykorzystał to w Zniknięciu damy: kobieta znikała z pola widzenia w momencie zatrzymania aparatu, pozostaje po niej puste miejsce. Ten i inne tricki Méliès wyzyskiwał w filmach, w których co chwila ktoś tajemniczo znika, znów się pojawia lub przemienia w jakieś straszydło (Kopciuszek, 400 diabelskich żartów, Halucynacje barona Münchhausenu, W królestwie wróżek itd.).








W latach 1899 - 1915 stworzył ponad 500 filmów. W tym, uważany za najważniejszy w jego karierze, nakręcony w 1902 film pt. Podróż na księżyc. Mierzącego 280 metrów filmu, początkowo żaden właściciel kina nie chciał kupić. Panowało wśród nich przekonanie, że nikt nie zechce oglądać przez kwadrans tego samego filmu. Film odniósł jednak niebywały sukces na całym świecie. Ta dziedzina twórczości, fantastyka naukowa, zyskała mu przydomek „filmowego Juliusza Vernea” i przyniosła Méliésowi najwięcej sławy.



Méliès to niewątpliwie artysta, ale i rzemieślnik. Indywidualista, samodzielny i niezależny. Robił wszystko sam nie mogąc się wesprzeć o dokonania innych, gdyż przypadł mu los pioniera, w jego biografii co i raz pojawia się słowo „pierwszy”.



Wiele jego produkcji nie odbiega od panującego wówczas złego smaku, wulgarnego komizmu i fantastyki lubującej się w dziwacznych wizjach przyszłości (taki był popyt i prawa rynku). Tworzył nawet tzw. “filmy niebieskie” - filmy “pornograficzne” . Np. “Dama w kąpieli”. Pornograficzne kino tamtych czasów: kobieta w bieliźnie wychodząca z kąpieli od razu zawinięta w wielki ręcznik. Pokazy zaczynały się o 22 i były tylko dla dorosłych panów.

Ale jako pierwszy tworzył filmy fabularne odznaczające się niezwykłą pomysłowością zarówno w wyborze tematów, jak i bogactwie technicznych rozwiązań.
Obrazek

W 1898 roku w Montreuil pod Paryżem jako pierwszy zakłada atelier filmowe, w którym realizuje wszystkie swoje film. Eksperymentuje przy tym nieustannie, na przykład wprowadza kolor do filmu, ręcznie barwiąc klatki filmowe. Ma też początkowo osiągnięcia finansowe. Z zysków zarobionych na produkcji filmów zakłada własną wytwórnię Star Films. Wyprodukowany przez nią film „Zdobycie bieguna” przynosi niemałą fortunę.


Był to człowiek wielkiej fantazji, ale nie miał głowy do interesów. Okradano go, montowano jego filmy i przypisywano innemu autorowi. Około 1908 roku zaczął tracić niezależność. Przegrał z mnożącymi się wielkimi wytwórniami. Wyczerpał w końcu swe zasoby „nowatorstwa” i utknął w pewnej formie. Ostatni film stworzył w 1912 roku. Został zmuszony do sprzedaży studia, nie miał co zrobić ze zrealizowanymi filmami. Podobne wiele wyrzucił do Sekwany.

Obrazek

Jego twórczość przyspieszyła rozwój światowego przemysłu filmowego co doceniono przyznając mu order Legii Honorowej w 1931. Jako że film nie odpłacił mu „pięknym za nadobne” i uczynił go bankrutem, przyznano mu darmowe lokum w Paryżu, gdzie zamieszkał ze swoją żoną Jeanne dAlcy aż do śmierci w 1938 roku.
Obrazek
Na jego nagrobku wyryty jest napis: “twórca widowiska filmowego”




Obrazek
 

KOMENTARZE