Otello (ang. Othello) – tragedia Williama Szekspira napisana prawdopodobnie ok. 1602-1604 r. Tytułowym bohaterem sztuki jest Maur, który żeni się z córką weneckiego senatora, Desdemoną; choć żona pozostaje mu wierna, Otello, za sprawą intryg, zaczyna podejrzewać ją o cudzołóstwo i daje się ogarnąć obsesyjnej zazdrości.
Dowódcą weneckiej armii jest Maur Otello, który poślubia Desdemonę. Demoniczny Jago, rozczarowany swymi niespełnionymi nadziejami, zaczyna podsuwać Otellowi myśl o zdradach Desdemony. Zarzuty są bezpodstawne, ale Jago umiejętnie roznieca zazdrość Otella. Na konsekwencje nie trzeba długo czekać. Szczery i bezpośredni Otello, dręczony nieustannymi podejrzeniami, nie wierzy w wierność Desdemony. Dusi żonę, po czym popełnia samobójstwo. Jago, którego wina wychodzi na jaw, zostaje ukarany.
udział wzięli: Emil Jannings . . . . . . . Othello Werner Krauss . . . . . . . Iago Ica von Lenkeffy . . . . . . . Desdemona Theodor Loos . . . . . . . Cassio Ferdinand von Alten . . . . . . . Rodrigo
Friedrich Kühne . . . . . . . Brabantio Magnus Stifter . . . . . . . Montano Lya De Putti . . . . . . . Emilia Ludwig Rex
Prócz niewątpliwie najwybitniejszego aktora niemieckiego kina niemego Emila Janningsa w filmie wystąpił jeszcze jeden "tuz" - Werner Krauss.
Urodził się 23 czerwca 1884 w Gestungshausen w Bawarii w rodzinie protestanckiego pastora. Od 1901 roku występował w teatrach wrocławskich. Dwa lata później miał już angaż w berlińskim teatrze Maxa Reinhardta. Pierwszy raz na ekranie pojawił się w 1914 roku w filmie Joe Maya Die Pagode.
I wreszcie 26 lutego 1920roku rolą demonicznego hipnotyzera - doktora Caligariego w filmie Roberta Wiene na trwałe wszedł do historii kinematografii.
Werner Krauss wystąpił w wielu filmach sprawdzając się w bardzo różnorodnych rolach dając dowód swemu wszechstronnemu telentowi aktorskiemu.
