Produkcja: Polska Premiera: 23 marzec 1961 Czarno-biały, 2157 m, 72 min
Podtytuł: KOMEDIA SENTYMENTALNA
Na podstawie opowiadania Jadwigi Żylińskiej "Rozstanie"
Reżyseria: Wojciech Jerzy Has
Scenariusz: Jadwiga Żylińska
Scenopis: Wojciech Jerzy Has
Zdjęcia: Stefan Matyjaszkiewicz
Muzyka: Lucjan Kaszycki
Montaż: Zofia Dwornik
Dźwięk: Jan Kalisz, Bohdan Bieńkowski
Kostiumy: Jerzy Skarżyński
Scenografia: Jerzy Skarżyński
"Rozstanie" jest czymś więcej niż sentymentalnym melodramatem, na co wygląda na pierwszy rzut oka. Jest to studium czasu, przemijania, zrywania związków człowieka z przeszłością i powstawania, rodzenia się nowych możliwości, nowych związków, o ile człowiek czuje się na siłach, aby je akceptować" - pisał jeden z krytyków po premierze czwartego filmu Wojciecha Jerzego Hasa. Poprzednie ("Pętla", "Pożegnania" i
"Wspólny pokój") wyrobiły reżyserowi opinię znakomitego "psychologa ekranu", specjalisty od budowania poetyckiego klimatu, chętnie opowiadającego o ludziach, funkcjonujących na marginesie życia, z trudem odnajdujących swoje miejsce w rzeczywistości, często duchowo okaleczonych. Dał się też Has poznać jako wrażliwy interpretator prozy Marka Hłaski ("Pętla"), Stanisława Dygata ("Pożegnania") i Zbigniewa Uniłowskiego ("Wspólny pokój"). To zamiłowanie do przenoszenia literatury na ekran ujawniło się także w "Rozstaniu", które jest adaptacją noweli Jadwigi Żylińskiej.
Główną bohaterką filmu jest aktorka Magdalena, wracająca po latach do rodzinnego miasteczka. Pretekstem do tej sentymentalnej podróży w przeszłość jest pogrzeb dziadka i spadek, który ma otrzymać. Na miejscu bohaterka przekonuje się, że idealizowana kraina młodości wygląda wręcz żałośnie. Magdalena nie potrafi nawiązać kontaktu z bliskimi niegdyś ludźmi, którzy wydają jej się śmieszni i zupełnie nieprzystający do nowych czasów. W miejscach niegdyś bliskich sercu czuje się obco i nieswojo. Nęcona matrymonialnymi propozycjami ze strony miejscowego mecenasa, zrozumienie i namiastkę uczucia znajduje tylko u przypadkiem poznanego w pociągu chłopaka imieniem Olek. Jednak mimo spędzonej wspólnie z nim nocy, postanawia wyjechać.
"Rozstania", choć stylistycznie nie odbiega zbytnio od poprzednich i kilku następnych ("Jak być kochaną") filmów Hasa, krytyka nie zaliczyła do najlepszych utworów reżysera. Z uznaniem spotkało się jednak aktorstwo. Dobre recenzje zebrali zwłaszcza Lidia Wysocka jako Magdalena, stojący wówczas na progu kariery Władysław Kowalski jako Olek oraz Gustaw Holoubek w roli mecenasa Rennerta. Ozdobą ścieżki dźwiękowej jest ballada śpiewana przez bardzo wówczas popularną Sławę Przybylską, która współpracowała z Hasem już przy "Pożegnaniach". [PAT]
żródło: filmpolski
Rozstanie to adaptacja noweli Jadwigi Żylińskiej z tomu Dzikie ptaki. Jest to kameralna opowieść o dojrzałej kobiecie, Magdalenie (Lidia Wysocka), znanej aktorce, która powraca po latach na prowincję, do miasteczka i domu, w którym spędziła kiedyś młodość. Bezpośrednim powodem przyjazdu jest śmierć jej dziadka, właściciela domu; dla Magdaleny powrót staje się jednak czymś więcej aniżeli tylko koniecznością wypełnienia „ostatniego obowiązku”. Ma on w istocie znamiona pewnej próby. Kilka dni spędzonych w, wydawałoby się, dobrze znanym miejscu wzbudzi w Magdalenie ambiwalentne uczucia. Z jednej strony przypomni dawną świetność rodzinnej tradycji, z drugiej – dobitnie uzmysłowi jej kres. Domu bowiem, z różnych przyczyn, nie da się zachować. Spotkanie ze starymi znajomymi uświadomi Magdalenie odległość, jaka dzieli ją od dawnego życia, odległość nie tyle w przestrzeni, co w czasie. Przelotny romans z poznanym w miasteczku młodym i sympatycznym chłopakiem, Aleksandrem (Władysław Kowalski), stanie się dla niej ostatnią próbą tchnięcia uczucia w tak bliskie niegdyś miejsca. W efekcie jednak próba ta okaże się pożegnaniem z domem i czasem młodości – finalnym aktem tytułowego rozstania…
autor: Marcin Maron źródło: kronos.org.pl
..
Współpraca reżyserska: Karol Dąbrowski, Andrzej Jerzy Piotrowski, Halina Garus
Operator kamery: Zdzisław Parylak
Współpraca operatorska: Zdzisław Skrzypek, Mieczysław Sitarz
Współpraca scenograficzna: Tadeusz Myszorek, Tatiana Manżett
Dekoracja wnętrz: Leonard Mokicz
Współpraca kostiumograficzna: Tadeusz Myszorek, Tatiana Manżett
Wykonanie muzyki: Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia (Katowice)
Dyrygent: Michał Baranowski
Taniec: Dolnośląski Zespół Pieśni i Tańca Spółdzielczości Pracy (Wrocław)
Współpraca dźwiękowa: Zdzisław Dominiak
Współpraca montażowa: Krystyna Komosińska
Charakteryzacja: Jan Dobracki
Współpraca charakteryzatorska: Irena Dobracka
Kierownictwo produkcji: Stanisław Zylewicz
Kierownictwo produkcji II: Ryszard Straszewski
Współpraca produkcyjna: Józef Fijałkowski, Ryszard Żerański
Produkcja: Zespół Filmowy Kamera
Atelier: Wytwórnia Filmów Fabularnych (Wrocław)
Laboratorium: Wytwórnia Filmów Fabularnych (Łódź)