Leonora ... Elisabeth Söderström, sopran Marcelina ... Elizabeth Gale, sopran Florestan ... Anton de Ridder, tenor Jaquino ... Ian Caley, tenor Don Pizarro ... Robert Allman, baryton Rocco ... Curt Appelgren, bas Don Fernando ... Michael Langdon, bas
The Glyndebourne Chorus, London Philharmonic Orchestra
Ludwig van Beethoven Fidelio opera w II aktach
Wykonawcy:
Leonora ... Elisabeth Söderström, sopran
Marcelina ... Elizabeth Gale, sopran
Florestan ... Anton de Ridder, tenor
Jaquino ... Ian Caley, tenor
Don Pizarro ... Robert Allman, baryton
Rocco ... Curt Appelgren, bas
Don Fernando ... Michael Langdon, bas
The Glyndebourne Chorus London Philharmonic Orchestra
Dyrygent ... Bernard Haitink
Reżyser ... Peter Hall
Reżyser nagrania wideo ... Dave Heather
..
Akt pierwszy
Odsłona 1. Marcelina odtrąca zaloty starającego się o jej rękę odźwiernego Jaquino (aria Ach, war' ich schon). Serce dziewczyny podbił urodziwy Fidelio, niedawno zaangażowany pomocnik jej ojca. Nie wie, iż Fidelio to przebrana kobieta - Leonora, żona wysokiego urzędnika Florestana, który wykrył wielkie nadużycia, jakich dopuścił się gubernator więzienia Pizarro, lecz wnet potem zaginął bez wieści. Leonora przypuszcza, iż mąż jej znajduje się w więzieniu, i dzięki swemu przebraniu ma nadzieję go odnaleźć. Podczas gdy Marcelina rozmawia z Jaquinem, nadchodzi Rocco z Fideliem. Następuje kwartet utrzymany w formie mistrzowskiego kanonu (Mir ist so wunderbar).
Odsłona 2. Przedstawia dziedziniec więzienny. Uroczysty marsz zwiastuje przybycie Pizarra z orszakiem. Gubernator komunikuje Roccowi (aria Ha, welch' ein Augenblick), iż minister Don Fernando ma niebawem przybyć na inspekcję więzienia, doniesiono mu bowiem, iż Pizarro trzyma tu swoich prywatnych nieprzyjaciół. Należy więc natychmiast zgładzić więźnia trzymanego w najgłębszym, sekretnym lochu. Rocco wzbrania się przed popełnieniem morderstwa, wobec czego Pizzaro oświadcza, iż uczyni to sam. Słowa jego słyszy Leonora i domyśla się, że idzie tu o jej męża - Florestana (recytatyw i aria Abscheulicher! Komm, Hoffnung). Podejrzenia jej utwierdzają się, gdy nie znajduje Florestana wśród tłumu więźniów, których pod pozorem przechadzki udało jej się wyprowadzić na światło dzienne.
Akt drugi
Odsłona 1. W najgłębszym lochu więzienia przebywa zakuty w łańcuchy Florestan (recytatyw i aria Gott, welch' Dunkel hier! - In des Lebens Frilhlingstageri). Nadchodzą Rocco z Fideliem, aby kopać grób dla więźnia, w którym Leonora poznaje swego małżonka. Gdy Rocco gwizdkiem daje znak, iż robota ukończona, pojawia się Don Pizarro. Leonora pozornie się oddala, lecz z ukrycia śledzi każdy ruch gubernatora i gdy ten zamierza się sztyletem na Florestana, występuje naprzód i grożąc Pizarrowi pistoletem, daje się poznać jako małżonka więzionego. W tej chwili głos trąbki z wieży zwiastuje przybycie ministra. Pizarro i Rocco idą go witać, zaś Leonora i Florestan we wspaniałym duecie dają wyraz swej radości.
Odsłona 2. Leonora z pomocą Rocca wyprowadza Florestana z lochu i stawia go przed ministrem jako żywy dowód nikczemności Pizarra. Wśród radosnych okrzyków tłumu Don Fernand wita swego przyjaciela, którego uważał za zmarłego, Pizarro zaś zostaje zakuty w kajdany i wtrącony do więzienia, którym dotąd zarządzał.
