zbroiowisko - Vocal subiektywny

Loreena McKennitt
Piosenkarka i harfistka, jedna z najważniejszych postaci współczesnej muzyki etnicznej. Urodziła się w Morden w prowincji Manitoba w rodzinie irlandzko-szkockiej. Sławę zdobyła na początku lat dziewięćdziesiątych podczas wspólnej trasy z Mike'iem Oldfieldem. W 1995 współtworzyła ścieżkę dźwiękową do filmu "Nieśmiertelny III: Czarnoksiężnik". Loreena McKennitt posiada ogromne możliwości wokalne, a czarowi jej muzyki nie można się oprzeć. Rozmiłowana w tradycyjnych celtyckich pieśniach swym inspiracjom nie stawia barier siegajac po całe bogactwo kultury muzycznej i tworząc muzyke w najlepszym tego słowa znaczeniu eklektyczna. Za zasługi dla kultury otrzymała w 2004 Order Kanady, najwyższe cywilne odznaczenie tego kraju.[/size]

Loreena McKennitt urodziła się i wychowała w Morden w Kanadzie, prowincja Manitoba, w miejscowości zamieszkiwanej przez potomków imigrantów pochodzenia irlandzkiego, szkockiego, niemieckiego, islandzkiego, położonej pośród kanadyjskiej prerii. W lokalnej społeczności wiejskiej była znana z żywiołowości wykonania szkockich tańców góralskich. Pobierała lekcje śpiewu oraz gry na pianinie, śpiewała również w chórze kościelnym. Przodkowie jej rodzimy pochodzili w głównej mierze z Irlandii, ‘celtyckość' w sensie muzyki, czy opowieści przekazywanych z pokolenia na pokolenie, była obecna w jej wychowaniu w bardzo ograniczonym zakresie - wspomina Loreena McKennitt. Po okresie dorastania spędzonym w Morden, wyrwała się w szeroki świat. Jej pierwsze spotkanie z folklorem celtyckim nastąpiło w klubie folkowym w Winnipeg.

"Pierwszym krokiem stała się dla mnie muzyka celtycka. Jej brzmienie przyciągało mnie w sposób nieomal instynktowny. Stała się dla mnie kołem napędowym historycznych poszukiwań w stopniu, który przerósł moje wyobrażenie."- mówi Loreena.

W Winnipeg zaczęła studiować weterynarię, później porzuciła studia i przeprowadziła się do Stratford i osiedliła się na stałe na pobliskiej wsi. W Stratford wystąpiła na Festiwalu Szekspirowskim, gdzie szybko doceniono jej umiejętności kompozytorskie i wokalne. W roku 1982 podczas swej pierwszej wizyty w Irlandii odnalazła lirykę w atmosferze tego kraju i duchu jego narodu. Po powrocie włożyła cały rozbudzony celtycki zapał w interpretację wiersza Williama Butlera Yeatsa Stolen Child (Uprowadzone dziecię). Zachęcona lekturą poradnika Diany Sward Rappaport "Jak nagrać i sprzedać własną płytę" założyła firmę fonograficzną - Quinlan Road. W 1985 roku nagrała Elemental, kasetę z dziewięcioma utworami i zaczęła ją sprzedawać wprost z samochodu, oddawała w komis w księgarniach, sklepikach muzycznych lub sprzedawała w bezpośrednim kontakcie ze słuchaczami jako uliczny grajek. Do 1990 roku zdołała sprzedać w ten sposób 100.000 kopii swoich albumów. Sukces płyty Elemental pozwolił jej sfinansować kolejne dwa albumy To Drive the Cold Winter Away (1987) oraz Parallel Dreams (1989). Dzięki tym sukcesom media zaczęły powoli dostrzegać Loreenę.

Do końca lat osiemdziesiątych Loreena dawała koncerty w całej Kanadzie w salach wypełnionych po brzegi publicznością i zaczęła też koncertować poza Kanadą. Kolejnym ważnym krokiem w jej karierze było wydanie albumu The Visit w 1991 roku. Jest to album, w którym Loreena poszerza swoje muzyczne poszukiwania o brzmienia hinduskie i bliskowschodnie. Przed wydaniem The Visit Loreena zajmowała się osobiście dystrybucją i marketingiem swych płyt, jednakże ogromny popyt i wzrastająca popularność sprawiły, że dostrzegła potrzebę nawiązania współpracy z profesjonalną, komercyjną wytwórnią i podpisała kontrakt z Warner Music. Album The Visit sprzedawał się znakomicie i Loreena została uhonorowana podwójną Platynową Płytą oraz Juno Award w roku 1992 (kanadyjski odpowiednik nagrody Grammy).

Wydanie The Mask and Mirror zaowocowało sprzedażą ponad miliona egzemplarzy tej płyty w Kanadzie, USA i Europie. W albumie tym Loreena kontynuuje muzyczną podróż z poprzedniej płyty. Pobrzmiewają tutaj rytmy hiszpańskie, bliskowschodnie, jak również afrykańskie. Jest rzeczą oczywistą, co wynika z przypisów na okładce płyty, z wywiadów, a przede wszystkim słychać to w pełnej uduchowienia muzyce, że religijne poszukiwania są najważniejszym tematem tego albumu. Kolejne dzieło Loreeny McKennitt, The Book of Secrets (wydana we wrześniu 1997) jest potwierdzeniem tego, co mówi o sobie "jestem kompozytorem-podróżnikiem". Jednak tym razem Podróżnik został rzucony przez los w nowe krainy: Włochy, Bałkany, Rosja. Jeśli chodzi o treść, to stanowi ona kontynuację bliskich sercu Loreeny tematów z poprzedniego albumu: poszukiwanie Boga - Night Ride Through the Caucasus (Nocna jazda poprzez Kaukaz), Dante's Prayer (Modlitwa Dantego); oraz jak On objawia się w naszym życiu The Mummers' Dance (Taniec kolędnika), Skellig.

W 1998 roku narzeczony piosenkarki, Ronald Rees, utonął razem z dwójką innych mężczyzn, w wyniku wypadku w zatoce Georgian. Piosenkarka jeszcze w tym samym roku stworzyła fundusz „Cook-Rees Memorial Fund”, by zapobiec podobnym tragediom w
przyszłości, i wydała album „Live in Paris and Toronto”, zawierający nagrania z dwóch występów na żywo. Wszystkie dochody ze sprzedaży tego albumu zostały przekazane funduszowi.
W sierpniu 2004 roku została odznaczona Orderem Kanady, najwyższym cywilnym odznaczeniem w Kanadzie.

Po kilkuletnim milczeniu Loreena wydaje w 2006 roku płyte "An Ancient Muse" Jak mówi sama Loreena, album jest kolejnym krokiem w jej odkrywaniu Celtów. Muzyka i słowa zostały napisane przez Loreenę, jedynie w utworze The English Ladye And The Knight słowa są autorstwa Sir Waltera Scotta i pochodzą z jego poematu z 1805. Celtowie, których dobrze znamy z poprzednich nagrań tej artystki, są tu jedynie epizodem. Pretekstem do muzycznej podróży są właśnie poszukiwania celtyckich śladów od Mongolii, poprzez kraje starożytnych cywilizacji Morza Śródziemnego, po Bizancjum.

Aby dobrze to sobie zobrazować wystarczy wsłuchać się i wyszukać celtyckich motywów w doskonałej kompozycji, jaką jest "Kecharitomene". Nie zabrakło też czegoś bardziej kojarzącego się z poprzednimi płytami. Taka jest choćby ballada "Penelope’s Song". Generalnie jednak słychać na nowej płycie spory postęp i to zarówno jeśli chodzi o kompozycje, jak i o aranżacje i wykonanie.
Kolejnym projektem artystki było "Nights from the Alhambra" - koncertowe wydawnictwo Loreeny McKennitt, dokumentujące jej koncert w Granadzie, w Hiszpanii, który miał miejsce w pałacu Alhambra.

Już samo otocznie (kompleks pałacowy uważany jest za jedno z najpiękniejszych dzieł epoki renesansu) stwarza niesamowity nastrój, spotęgowany dodatkowo muzyką. Koncert zrealizowany perfekcyjnie, dopięty na ostatni guzik. Instrumenty brzmią niezwykle czysto i naturalnie, a wśród nich znajdują się tak rzadkie jak oud, tabla, celtyckie bouzouki, lira, kanoun (instrument strunowy przypominający cytrę z charakterystycznym trapezoidalnym pudłem rezonansowym), hurdy gurdy (średniowieczny instrument w którym dźwięk powstaje przez kręcenie kołowrotkiem), uilleann pipes (dudy), bodhran (bęben obręczowy). Liderka z upodobaniem sięga po harfę i akordeon, a jej głos niemal niczym nie odbiega od studyjnych pierwowzorów. Osiemnaście utworów, ponad półtoragodzinna muzyczna podróż i swoiste The Best Loreeny McKennitt. Zarówno autorskie kompozycje z własnym tekstem jak i tekstami Yeatsa (Stolen Child), Shakespeare'a (Cymbeline), Tennysona (The Lady Of Shalott), jak i tradycyjne tematy ludowe (Santiago, The Bonny Swans, Bonny Portmore). Jeśli ktoś do tej pory nie zetknął się z twórczością Loreeny McKennitt, to ten album w pełni pokazuje jej możliwości i może być doskonałym punktem wyjścia do poznawania wcześniejszych dokonań słynnej Kanadyjki.

"A Mediterranean Oddysey" to dwupłytowe wydawnictwo podsumowujące Mediterranean Tour, które artystka odbyła w 2009 roku. Album jest doskonałym uzupełnieniem dyskografii McKennitt zawierającym nowe wykonania koncertowe najpopularniejszych jej piosenek oraz kolekcję nagrań studyjnych. Zainspirowany kulturowym dziedzictwem rejonu Morza Śródziemnego, album dzieli się na dwie części: płyta pierwsza nosi tytuł "The Olive and the Cedar" i zawiera 11 kompozycji wybranych z katalogu przez samą McKennitt oraz druga, pt. "From Istambul to Athens", która stanowi kolekcję najciekawszych wersji koncertowych z ostatniego tournée.

Gdy myślimy o muzyce celtyckiej, o jej przeobrażeniach i odmianach na gruncie muzyki rockowej, natychmiast przychodzą nam na myśl Enya i Clannad. Ale chyba najważniejsze miejsce przypada dziewczynie z Kanady, Loreenie McKennitt. Obdarzona pięknym głosem i bogatą wyobraźnią, wspaniale czerpie z tradycji celtyckiej. Jej delikatna, pełna dostojeństwa muzyka urzeka niezwykłą harmonią, pięknymi melodiami, jakąś muzyczną mądrością.