zbroiowisko - Wykaz forów

Stare niusy

Znieważenie "Tory" w bożnicy.

Nowy Sącz, 22 maja.

Toczyła się tu onegdaj senzacyjna rozprawa przed trybunałem orzekającym karnym pod przewodnictwem radcy Ligęzy-Przychockiego. Na ławie podsądnych zasiedli dwaj izraelici: Jonasz Brandstäter i syn jego Joel, obaj ze Starego Sącza, obwinieni o występek czynnego znieważenia "tory“ w bóżnicy. Żydzi w liczbie kilkuset z Nowego i Starego Sącza z zapartym oddechem, przed gmachem wyczekiwali z rabinem Halbersteinem na czele, wyniku rozprawy.

Oskarżenie popierał prokurator Dr. Schwarz, bronił Dr. Bogulski.

Sprawa miała następującą genezę:

W Starym Sączu w sobotę wśród nabożeństwa w wielkiej bóżnicy podczas odczytywania odnośnych 7 ustępów z „Tory“ pergaminowej, powstała bójka
między żydami z powodu niezaproszenia i niewywołania oskarżonych do „Tory“, którą tak szarpali z obu stron, że omal jej nie rozdarli. — W tym czynie dopatrzyła się prokuratorya występku z §303 u. k. i osadziła podsądnych na ławie oskarżonych przed powyższym trybunałem który jednak uwolnił oskarżonych w zupełności od winy i kary. Wyszło bowiem na jaw, że cało to zajście spowodował zarządca bożnicy, i ten zostanie pociągnięty do odpowiedzialności. Wyrok ten wywołał wśród żydów zupełne zadowolenie.

Ilustrowany Kurier Codzienny nr 118. 24 maja 1911

Echa znieważenia „tory" w bożnicy.

W myśl § 19 u. prasowej proszę o umieszczenie odnośnie do artykułu w Nrze 118 szan. pisma z dnia 24 maja 1911 pod napisem „Znieważenie tory w bożnicy“ następującego sprostowania. Nieprawdą jest, aby przy rozprawie karnej przeprowadzonej w Nowym Sączu przeciw Jonaszowi i Joelowi Brandstäterowi o występek § 303 u. k. wyszło na jaw że całe zajście w bożnicy spowodował zarządca bożnicy starosądeckiej, nieprawdą też jest, by podpisany za jakąś prowokacyę miał zostać pociągniętym do odpowiedzialności. Prawdą natomiast jest, że oskarżeni zawdzięczyć mają swe uwolnienie rabinowi nowosądeckiemu, który w swoich zeznaniach nie upatrywał w czynie oskarżonych zarzuconego mu występku.

Abis Brandstäter
zarz. bożnicy starosąd.

Ilustrowany Kurier Codzienny nr 121. 28 maja 1911

Troche humoru

RYCERSKI MAŁŻONEK
Podczas korsa kwiatowego w Nicei, gdy obficie sypano kwiatami dokoła, Rex Ingram mówi do swej żony, pięknej Alice Terry:
- O, czemu nie jesteś różą?
- ???
- Bo wtedy mógłbym cię rzucić...

Co nowego?

•

ZAPOTRZEBOWANIA FILMOWE

Filmy poszukiwane	Lista
The Woman Who Left / Ang babaeng humayo (2016) Dramat \| 3 godz. 46 min. produkcja: Filipiny premiera: 9 września 2016 scenariusz i reżyseria: Lav Diaz zdjęcia: Lav Diaz Recenzja filmu The Woman Who Left (2016) Było, nie minęło autor: Łukasz Muszyński, źródło: filmweb Lav Diaz nie bierze jeńców. Jego niektóre dzieła trwają tyle co ustawowy dzień pracy. Reżyser nie poddaje się standardom współczesnego kina: dyktatowi nieustannego dziania się, konieczności zagęszczania filmowej rzeczywistości do przepisowych dwóch godzin. Twórczość Filipińczyka jest hermetyczna, a co za tym idzie: skazana na istnienie wyłącznie w obiegu festiwalowym. Mimo to nie czuć w niej artystowskiej blazy i zachwytu nad sobą. Wręcz przeciwnie: to kino głęboko zanurzone w rzeczywistości a przy tym niepozbawione krytycznego pazura. Walczący o Złotego Lwa dramat "The Woman Who Left" zaczyna się jak amerykański sensacyjniak albo żeńska wersja "Oldboya". Po 30 latach spędzonych w więzieniu za zbrodnię, której nie popełniła, Horacia Somorostro (znakomita Charo Santos-Concio) zostaje wypuszczona na wolność. Świat bez krat nie ma jednak bohaterce za wiele do zaoferowania: mąż nie żyje, syn zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach, zaś niewidziana od dekad córka wydaje się obcą osobą. Kobieta opłakuje zmarłych, doprowadza do ładu swoje relacje z żywymi, a potem zaczyna planować zemstę na człowieku, który zniszczył jej życie, wrabiając ją w przestępstwo. Horacia to arcyciekawa postać. Jeszcze w więzieniu widzimy, jak niesie pomoc towarzyszkom niedoli, a w wolnych chwilach uczy angielskiego i chemii dzieci więźniarek. Kobieta pozostaje dobrą Samarytanką także po opuszczeniu zakładu. Oddaje swój dom i ziemię potrzebującej rodzinie, otacza opieką biednych, chorych i uciśnionych: cierpiącego na padaczkę transwestytę, drobnego ulicznego sprzedawcę oraz chorą psychicznie dziewczynę. Bohaterka skrywa jednak drugie mroczniejsze oblicze: wytatuowanej twardej babci, która potrafi spuścić manto agresywnemu obwiesiowi i fachowym okiem ocenić broń potrzebną do wykonania wyroku. Ze skrawków dialogów można się domyślić, że w trakcie odsiadki Horacia zaliczyła wszystkie szczeble kryminalnej edukacji. Na ile zmieniło ją więzienie? Czy niesłuszna kara, jakiej została poddana, osłabiła czy raczej wzmocniła jej wiarę w Boga? Czy uczynione przez nią dobro może stać się niezamierzenie zarzewiem zła? Na te pytania Diaz nie udziela jednoznacznej odpowiedzi. Akcja filmu rozgrywa w drugiej połowie lat 90. Z radia płyną doniesienia o trawiącej kraj pladze porwań, odłączeniu Hongkongu od Wielkiej Brytanii, śmierci księżnej Diany i matki Teresy. Dla mieszkających na prowincji bohaterów ten medialny szum wydaje się jednak abstrakcją. Ich rzeczywistość to przemoc na ulicach, wegetacja w warunkach urągających ludzkiej godności oraz społeczna znieczulica. Gdy Horacia po spędzeniu pół życia w celi wychodzi na wolność, nikt nie raczy jej nawet przeprosić za decyzję skorumpowanego sądu. Ponurą wymowę filmu uwydatnia jego surowa forma: nieruchome, płaskie, czarno-białe kadry oraz brak muzyki ilustracyjnej. Gdy po trzech godzinach projekcji kamera na kilkadziesiąt sekund zostaje nagle wprawiona w ruch, można odnieść wrażenie, jakby w fabule nastąpił szokujący zwrot akcji. Diaz celebruje momenty zastoju i monotonii, zmusza widza do skupienia się na sytuacjach, które pozornie nie popychają do przodu historii. Jakby wierzył, że tylko wtedy da się uchwycić prawdę o bohaterach i świecie dookoła nich. Czasem jego metoda przynosi wyśmienite rezultaty. Zdarzają się jednak momenty, które wystawiają naszą cierpliwość na próbę i ostatecznie nic nie wnoszą. Na minus trzeba także policzyć bardzo przeciętnie zagrane role drugoplanowe oraz szablonowego złoczyńcę – filipińskiego Janusza Tracza, który bez skruchy opowiada księdzu o potwornych uczynkach z przeszłości. Było, minęło – zdaje się mówić czarny charakter. Nie ma racji. Nierozgrzeszone winy mogą wrócić ze zdwojoną siłą, ciągnąc na dno także innych. występują: Charo Santos-Concio . . . . . . . . . . Horacia Somorostro John Lloyd Cruz . . . . . . . . . . Hollanda Michael De Mesa . . . . . . . . . . Rodrigo Trinidad Noni Buencamino . . . . . . . . . . Magbabalot Shamaine Buencamino . . . . . . . . . . Petra Mae Paner . . . . . . . . . . Opiekunka Mayen Estanero . . . . . . . . . . Nena Marjorie Lorico . . . . . . . . . . Minerva ... i inni montaż Lav Diaz scenografia Popo Diaz produkcja Lav Diaz, Ronald Arguelles, Kristine Kintana	* Antarktyka / Nankyoku Monogatari (1983) * Sita śpiewa bluesa / Sita Sings the Blu * Crumb (1994) * One More Time with Feeling (2016) * Aimer, boire et chanter (2013) * Angst (1983) * Mack the Knife (1989) * Desperaci / Szegénylegények (1965) * Trzy wieki / Three Ages (1923) * Białe noce listonosza Aleksieja Triapic * 35 kieliszków rumu / 35 rhums (2008) * Rituals (1977) * Promienni chłopcy / The Sunshine Boys ( * Zawieszony krok bociana / To meteoro vim * Dziesięć czółen / Ten Canoes (2006) * Czwarty człowiek / De Vierde man (1983) * Młody Sherlock Holmes / Sherlock, Jr. ( * Gracz / The Gambler (1974) * Bliskość / Tesnota (2017) * Killer of Sheep (1979) * Mother India (1957) * Niemoc / Xala (1975) * Zmysłowa obsesja / Bad Timing (1980) * Wieki ciemne / Excalibur(1981) * Poszukiwaczki złota / Gold Diggers of 1 * W obręczy marzeń / Hoop Dreams (1994) * Hereditary (2018) * Orfeusz / Orphée (1950) * Światło / Yeelen (1987) * The Valley of Love (2015) * Sweet Sweetback's Baadasssss Song (1971) * Możesz na mnie liczyć / You Can Count * Własne tempo - trzy portrety / Personal * Człowiek z kamerą / The Cameraman (192 * Leningrad Cowboys jadą do Ameryki / Len * The Woman Who Left (2016) * Blood and Carpet (2014) * Duch roju / El Espíritu de la colmena ( * Carmen (1983) * Nie ma pokoju pod oliwkami (1950) * Cudowna mila / Miracle Mile (1988) * Maboroshi no hikari (1995) * Touki Bouki (1973)

Filmy poszukiwane

Lista

The Woman Who Left / Ang babaeng humayo (2016)

Dramat | 3 godz. 46 min.
produkcja: Filipiny
premiera: 9 września 2016

scenariusz i reżyseria: Lav Diaz

zdjęcia: Lav Diaz

Recenzja filmu The Woman Who Left (2016)
Było, nie minęło

autor: Łukasz Muszyński, źródło: filmweb

Lav Diaz nie bierze jeńców. Jego niektóre dzieła trwają tyle co ustawowy dzień pracy. Reżyser nie poddaje się standardom współczesnego kina: dyktatowi nieustannego dziania się, konieczności zagęszczania filmowej rzeczywistości do przepisowych dwóch godzin. Twórczość Filipińczyka jest hermetyczna, a co za tym idzie: skazana na istnienie wyłącznie w obiegu festiwalowym. Mimo to nie czuć w niej artystowskiej blazy i zachwytu nad sobą. Wręcz przeciwnie: to kino głęboko zanurzone w rzeczywistości a przy tym niepozbawione krytycznego pazura.

Walczący o Złotego Lwa dramat "The Woman Who Left" zaczyna się jak amerykański sensacyjniak albo żeńska wersja "Oldboya". Po 30 latach spędzonych w więzieniu za zbrodnię, której nie popełniła, Horacia Somorostro (znakomita Charo Santos-Concio) zostaje wypuszczona na wolność. Świat bez krat nie ma jednak bohaterce za wiele do zaoferowania: mąż nie żyje, syn zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach, zaś niewidziana od dekad córka wydaje się obcą osobą. Kobieta opłakuje zmarłych, doprowadza do ładu swoje relacje z żywymi, a potem zaczyna planować zemstę na człowieku, który zniszczył jej życie, wrabiając ją w przestępstwo.

Horacia to arcyciekawa postać. Jeszcze w więzieniu widzimy, jak niesie pomoc towarzyszkom niedoli, a w wolnych chwilach uczy angielskiego i chemii dzieci więźniarek. Kobieta pozostaje dobrą Samarytanką także po opuszczeniu zakładu. Oddaje swój dom i ziemię potrzebującej rodzinie, otacza opieką biednych, chorych i uciśnionych: cierpiącego na padaczkę transwestytę, drobnego ulicznego sprzedawcę oraz chorą psychicznie dziewczynę. Bohaterka skrywa jednak drugie mroczniejsze oblicze: wytatuowanej twardej babci, która potrafi spuścić manto agresywnemu obwiesiowi i fachowym okiem ocenić broń potrzebną do wykonania wyroku. Ze skrawków dialogów można się domyślić, że w trakcie odsiadki Horacia zaliczyła wszystkie szczeble kryminalnej edukacji. Na ile zmieniło ją więzienie? Czy niesłuszna kara, jakiej została poddana, osłabiła czy raczej wzmocniła jej wiarę w Boga? Czy uczynione przez nią dobro może stać się niezamierzenie zarzewiem zła? Na te pytania Diaz nie udziela jednoznacznej odpowiedzi.

Akcja filmu rozgrywa w drugiej połowie lat 90. Z radia płyną doniesienia o trawiącej kraj pladze porwań, odłączeniu Hongkongu od Wielkiej Brytanii, śmierci księżnej Diany i matki Teresy. Dla mieszkających na prowincji bohaterów ten medialny szum wydaje się jednak abstrakcją. Ich rzeczywistość to przemoc na ulicach, wegetacja w warunkach urągających ludzkiej godności oraz społeczna znieczulica. Gdy Horacia po spędzeniu pół życia w celi wychodzi na wolność, nikt nie raczy jej nawet przeprosić za decyzję skorumpowanego sądu. Ponurą wymowę filmu uwydatnia jego surowa forma: nieruchome, płaskie, czarno-białe kadry oraz brak muzyki ilustracyjnej. Gdy po trzech godzinach projekcji kamera na kilkadziesiąt sekund zostaje nagle wprawiona w ruch, można odnieść wrażenie, jakby w fabule nastąpił szokujący zwrot akcji.

Diaz celebruje momenty zastoju i monotonii, zmusza widza do skupienia się na sytuacjach, które pozornie nie popychają do przodu historii. Jakby wierzył, że tylko wtedy da się uchwycić prawdę o bohaterach i świecie dookoła nich. Czasem jego metoda przynosi wyśmienite rezultaty. Zdarzają się jednak momenty, które wystawiają naszą cierpliwość na próbę i ostatecznie nic nie wnoszą. Na minus trzeba także policzyć bardzo przeciętnie zagrane role drugoplanowe oraz szablonowego złoczyńcę – filipińskiego Janusza Tracza, który bez skruchy opowiada księdzu o potwornych uczynkach z przeszłości. Było, minęło – zdaje się mówić czarny charakter. Nie ma racji. Nierozgrzeszone winy mogą wrócić ze zdwojoną siłą, ciągnąc na dno także innych.

występują:

Charo Santos-Concio . . . . . . . . . . Horacia Somorostro
John Lloyd Cruz . . . . . . . . . . Hollanda
Michael De Mesa . . . . . . . . . . Rodrigo Trinidad
Noni Buencamino . . . . . . . . . . Magbabalot
Shamaine Buencamino . . . . . . . . . . Petra
Mae Paner . . . . . . . . . . Opiekunka
Mayen Estanero . . . . . . . . . . Nena
Marjorie Lorico . . . . . . . . . . Minerva

... i inni

montaż Lav Diaz

scenografia Popo Diaz

produkcja Lav Diaz, Ronald Arguelles, Kristine Kintana

Na tej witrynie nie ma forów.

Kto jest online

Jest 6 użytkowników online :: 4 zarejestrowanych, 0 ukrytych i 2 gości (wg danych z ostatnich 5 minut)
Najwięcej użytkowników (64) było online pn wrz 24, 2018 9:15 pm

Zarejestrowani użytkownicy: Adante, Heise IT-Markt [Crawler], Tonder, zbroia
Legenda – kolory grup: klasykanin, azraella, caligari, zelig, supernova